Thursday, January 4, 2007

คำขอโทษ

อยู่ ๆ ก็ได้รับคำกล่าวที่ทำให้รู้สึกสะเทือนใจ รู้สึกเสียใจกับเรื่องที่มันเกิดขึ้น จากผู้หญิงคนหนึ่ง ผมรู้จักเธอจากเว็บไซต์แห่งหนึ่ง ก็คุยกันเล่นไม่ได้พูดเชิงชู้สาวอะไรน่ะ ก็คุยกันเวลาที่เธออยากจะผ่อนคลาย เวลาเครียด พอดีว่าผมนี้มันนิสัยเสียตรงที่ปากมันไว ชอบคุยชอบแหย่ไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่องคุยแบบไร้สาระ ถนัดเลย เพราะผมคิดว่าการทำให้ใครสักคนหนึ่งที่ผมมีความรู้สึกว่าเขามีความทุกข์ หรือทำงานหนัก ๆ เจอปัญหาที่รุมเร้า แล้วเราช่วยให้เขาได้หัวเราะ ได้ผ่อนคลาย มันน่าจะดีในการสร้างความหรรษาให้แก่กัน แต่เรื่องที่ผมไม่คิดว่าจะมีผลกระทบอะไรกับเธอ ก็เกิดขึ้นจากกลอนบทนั้น กลอนบทเดียวที่เปลี่ยนแปลงความรู้สึก เปลี่ยนแปลงทัศนคติของผมที่มีต่อคู่สนทนา หรือคนที่เราได้พบป่ะ "เธอบอกว่าต้องแยกแยะให้ถูก ว่าอะไรควรไม่ควร" ใช่ครับผมไม่ได้แยกแยะ ผมทำไปเพราะความสนุกเท่านั้นเอง ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะทำให้มีผลต่อเธอและเพื่อนร่วมงาน ซึ่งผมกระทบนั้นผมก็ไม่อยากเอยถึง เพราะสภาพแวดล้อมการทำงานของคนมันต่างกัน สุดท้ายนี้ผมก็ขอโทษจากใจจริง นะครับ...

No comments: